پنجشنبه, ۲۴ بهمن ۱۳۹۲، ۰۶:۴۸ ب.ظ
عرق ملی
تازگی تعداد سوال‌هاییم که مهلت یافتن جوابشون تموم میشه دارن زیاد می‌شن.
یکی از این سوال‌ها این بود که «چرا آدم باید نسبت به محل تولدش تعصب داشته باشه؟» این رو تقریباْ هیچ جوابی براش پیدا نکردم.
اما از طرفی دلیل دارم برای این‌که هر کسی باید بالاخره نسبت به یه کشوری احساس تعلق کنه و خودش رو اون-کشوری بدونه. حالا من باید یه کشوری رو انتخاب کنم که خودم رو متعلق به اون کشور بدونم. سوالی که پیش میاد اینه که چرا ایران؟
جواب‌های زیادی شنیدم از این و اون ولی قانع نشدم. قانع‌کننده ترین دلیلی که شنیدم تا حالا اینه که ایران و اسلام رابطه‌ی نزدیکی به هم دارن و ارزش ایران به اسلامی بودنشه (که این، بحث زیادی داره). یکی دیگه از دلیل‌ها این بود که افرادی هستند که برای من با ارزش‌اند و «برای، آنکه ایران، گوهری جالودان شوووووود، خوند دل‌ها؛ خورده اند. خون دل‌هاا خوووورده ااااند. لالالالالالالای...». زحمت و خون‌دل اون‌ها برای من ارزش داره. یه دلیل دیگه اینه که خانواده و دوستانم ایرانی اند و اصلا به شخصه نسبت به ایران احساس علاقه می‌کنم، نمی‌دونم چرا :) اما این‌ها کافی نیستند. یعنی میشه یه کشوری رو فرض کرد که این خصوصیت‌ها رو برای یک نفر داشته باشه ولی وطن خوبی نباشه. مثل کشور پیامبر (ص)، بعد از رحلتشون که خلفای ناحق حکومت می‌کردند؛ که ایران اینطور نیست ان‌شالله.
متاسفانه کشوری که ارزش آن را داشته باشد که من از ایران دل بکنم و خودم رو مال اون کشور بدونم پیدا نکردم. در نتیجه به دلایل مذکور، باید بگم که من یک ایرانی‌ام و برای آبادانی کشورم تلاش می‌کنم :) امیدوارم اوضاع ایران آنقدر خوب بشه که نسل آینده با اطمینان بیشتری به پاسخ «ایران» برای این سوالشون برسن.
پاینده باد، ایران.
یکی از این سوال‌ها این بود که «چرا آدم باید نسبت به محل تولدش تعصب داشته باشه؟» این رو تقریباْ هیچ جوابی براش پیدا نکردم.
اما از طرفی دلیل دارم برای این‌که هر کسی باید بالاخره نسبت به یه کشوری احساس تعلق کنه و خودش رو اون-کشوری بدونه. حالا من باید یه کشوری رو انتخاب کنم که خودم رو متعلق به اون کشور بدونم. سوالی که پیش میاد اینه که چرا ایران؟
جواب‌های زیادی شنیدم از این و اون ولی قانع نشدم. قانع‌کننده ترین دلیلی که شنیدم تا حالا اینه که ایران و اسلام رابطه‌ی نزدیکی به هم دارن و ارزش ایران به اسلامی بودنشه (که این، بحث زیادی داره). یکی دیگه از دلیل‌ها این بود که افرادی هستند که برای من با ارزش‌اند و «برای، آنکه ایران، گوهری جالودان شوووووود، خوند دل‌ها؛ خورده اند. خون دل‌هاا خوووورده ااااند. لالالالالالالای...». زحمت و خون‌دل اون‌ها برای من ارزش داره. یه دلیل دیگه اینه که خانواده و دوستانم ایرانی اند و اصلا به شخصه نسبت به ایران احساس علاقه می‌کنم، نمی‌دونم چرا :) اما این‌ها کافی نیستند. یعنی میشه یه کشوری رو فرض کرد که این خصوصیت‌ها رو برای یک نفر داشته باشه ولی وطن خوبی نباشه. مثل کشور پیامبر (ص)، بعد از رحلتشون که خلفای ناحق حکومت می‌کردند؛ که ایران اینطور نیست ان‌شالله.
متاسفانه کشوری که ارزش آن را داشته باشد که من از ایران دل بکنم و خودم رو مال اون کشور بدونم پیدا نکردم. در نتیجه به دلایل مذکور، باید بگم که من یک ایرانی‌ام و برای آبادانی کشورم تلاش می‌کنم :) امیدوارم اوضاع ایران آنقدر خوب بشه که نسل آینده با اطمینان بیشتری به پاسخ «ایران» برای این سوالشون برسن.
پاینده باد، ایران.
۱ نظر
۲۴ بهمن ۹۲ ، ۱۸:۴۸